Nauka 3
Przypatrz
się swemu życiu i zobacz,
jak
jego pustkę wypełniłeś innymi ludźmi.
W
konsekwencji dusisz się nimi,
zauważ
jak oni kontrolują twoje zachowanie
poprzez
akceptację albo wyrazy dezaprobaty.
Dzięki
swej obecności łagodzą poczucie osamotnienia i podnoszą cię na
duchu przez pochwały
i
stają się przyczyną rozpaczy poprzez krytyki i odrzucenie.
(Wezwanie
do miłości)
Kolejna
bardzo ważna nauka płynąca z rozwoju duchowego człowieka. Dopóki
będziemy uzależniali swoje szczęście od innych ludzi, dopóty
będziemy targani na przemian raz pozytywnymi, raz negatywnymi
emocjami i uczuciami. Mówi się przecież, że słowem możemy
zranić kogoś nawet bardziej niż nożem. Uzależniając swoje
szczęście od tego, co myślą o nas inni zdajemy się całkowicie
na ich łaskę. Przykłady znajdziemy bez problemu w swoim życiu,
jak łatwo można sterować nastrojem drugiego człowieka. Wystarczy
jedno słowo (obraźliwe), aby wyprowadzić kogoś z równowagi i
popsuć jego nastrój. Tak samo poprzez jedno słowo (pochwała,
komplement) sprawiamy, że ktoś nagle poczuje się lepiej i będzie
opiewał, jak piękny jest świat.
Swojego
szczęścia w życiu nie powinniśmy szukać ani w tym, co ktoś o
nas myśli lub mówi, ani w towarzystwie innych ludzi. Bardzo wiele
dramatów rozegrało się od zarania ludzkości, kiedy ktoś marnował
swoje życie tylko dlatego, że został opuszczony przez swoją
ukochaną, przyjaciela czy rodzinę. Aby znaleźć trwałe,
niezmącone szczęście musimy zatem znaleźć je w sobie, w głębi
serca. Tym między innymi zajmuje się właśnie rozwój duchowy
człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz